Recenzje whisky i nie tylko
Dziś do kieliszków trafiają dwa piwa z akcentem Islay. Peated RIS Bowmore Barrel Aged z browaru Wrężel oraz Imperialny Nafciarz Whisky Rye Imperial Brown Porter Islay Blend Barrel Aged z browaru Brokreacja.
Obydwa piwa powstały ze słodu wędzonego torfowym dymem i leżakowały w beczkach po torfowych whisky. Degustacja może być ciekawa, choć raczej nie spodziewam się wyrównanej walki.
Continue reading „Piwa z akcentem Islay – porównanie RIS vs Porter”
Po dość nieudanej degustacji Koźlaka z browaru Herrnbräu, już z mniejszym entuzjazmem otwieram Koźlak Browar Amber. Próbowałem dać szansę temu pierwszemu, jednak ostatecznie trafił do zlewu. Mam nadzieję, że dzisiaj będzie lepiej.
Continue reading „Koźlak Browar Amber – recenzja piwa”
Wielbiciele dymno-torfowych whisky z pewnością z zaciekawieniem spoglądają na piwa, które mają coś wspólnego ze szkocką wyspą Islay. Tym razem w szkle znalazł się Russian Imperial Stout leżakowany w beczce po Bowmore – najstarszej destylarni z wyżej wymienionej wyspy. Peated RIS Bowmore Barrel Aged z browaru Wrężel.
Continue reading „Wrężel Peated RIS Bowmore B. A. – recenzja piwa”
Dziś do szkła trafia Koźlak Bock Beer, który przykuwał moją uwagę od jakiegoś czasu. Jakoś tak spoglądał na mnie z marketowej półki, więc w końcu uległem. Ale czy nie pożałuję tej decyzji? Zobaczymy – piwo to uwarzone zostało w niemieckim browarze, Herrnbräu. Zobaczymy jak wyszło.
Continue reading „Koźlak Bock Beer z browaru Herrnbräu – recenzja piwa”
Lubię ciekawe piwa bezalkoholowe, czy też niskoalkoholowe. Chociaż nie zawsze mam na nie ochotę, to jednak te dwa staram się mieć zawsze w barku. Pite osobno, wydają się bardzo podobne, niemal identyczne, dlatego bardzo się cieszę na tę degustację, bo dopiero teraz rozwieję (mam nadzieję) wszelkie wątpliwości na temat tego, które z tych dwóch piw wolę. Panie i Panowie, Kormoran 1 na 100 vs Miłosław Bezalkoholowe.
Continue reading „Kormoran 1 na 100 vs Miłosław Bezalkoholowe”
Na oficjalnej stronie Browar Grodzisk, możemy przeczytać:
Grodziską White IPA chmieliliśmy na zimno, sięgając po niemiecki Hallertau Blanc, amerykański Equinox i japoński Sorachi Ace. Ta kosmopolityczna kompozycja chmielu buduje cytrusowo-tropikalny profil piwa i wnosi owocowo-kwiatowe wątki. Liście herbaty Sencha Earl Grey dodaliśmy na koniec fermentacji, wzbogacając naszą White IPA o nutę herbacianą z akcentem bergamotki.
Continue reading „Grodziska White IPA – recenzja piwa”
Od razu, jak tylko zobaczyłem to piwo na półce w markecie, bez zastanowienia włożyłem je do koszyka. Później dostrzegłem w jakich beczkach leżakowało, co jeszcze bardziej mnie ucieszyło. Na etykiecie oraz na kartoniku, możemy przeczytać:
Imperialny Nafciarz to podwójnie doładowane wcielenie Nafciarza Dukielskiego, jeszcze bardziej intensywne. Motywem przewodnim jest tu torfowa wędzonka, dzielnie wspierana przez czekoladę, orzechy i ciemne owoce. Muskularne ciało nadaje piwu degustacyjnego charakteru, który cieszył jak zastrzyk petrodolarów.
Continue reading „Brokreacja Nafciarz Imperialny Islay Blend BA – recenzja”
Na oficjalnej stronie Carlsberg Polska, możemy dowiedzieć się, że w browarze Okocim uwarzone zostały trzy warianty piwa, które trafiły do lokali gastronomicznych i tylko tam będą dostępne: są to Lager Brzeski, Chmielowy Kwartet oraz będący dzisiaj na tapecie Dunkel Okocim. Seria nosi nazwę Okocim Vintage.
Continue reading „Dunkel Okocim (Seria Okocim Vintage) – recenzja piwa”
Po bardzo udanych degustacjach tych dwóch piw, postanowiłem zestawić je ze sobą, żeby wykazać podobieństwa, a może przede wszystkim, dzielące je różnice. Jak bardzo różnią się whisky z destylarni Bowmore i Laphroaig, wiedzą wszyscy fani torfowych whisky, jednak czy będzie to widoczne w RISach leżakowanych w beczkach po tych whisky? Pora się przekonać. Gravedigger Bowmore BA vs Gravedigger Laphroaig BA
Continue reading „Gravedigger Bowmore BA vs Gravedigger Laphroaig BA”
Kolejny raz zacieram rączki widząc przed sobą piwko z browaru Brokreacja. Do tej pory żadne piwo od nich mnie nie zawiodło, a porównanie Gravediggerów będę jeszcze długo wspomniał. Jakiś czas temu w Lidlu moją uwagę przykuł The Barber – New England IPA. Bez chwili wahania, trafił do koszyka, a dziś umościł sobie miejsce w szklance.
Na etykiecie możemy przeczytać:
Zniewalająco aromatyczne IPA, przystrzyżone tak, by każdy fan chmielowej mody zachwycił się nim już od zrzucenia kapsla. Nowofalowe odmiany trafiały do piwa na niemal każdym etapie produkcji, co przejawia się precyzyjną dawką cytrusów w smaku i aromacie, przy jednoczesnym zgoleniu goryczki.
New England IPA
Ekst. 15° Plato
Alk. 5,8% obj.
IBU 40
Składniki: woda, słód Pale Ale, Pszeniczny, płatki owsiane, chmiele Mosaic, Amarillo, Citra, drożdże FM55 Zielone Wzgórze.
Termin przydatności do spożycia: 16.06.2021
Termin degustacji: 5.08.2020
Piwo pasteryzowane, niefiltrowane.
Zapach z butelki: limonka, niedojrzała gruszka, zielone jabłko
Kolor: morelowy, mętny
Drobnopęcherzykowa piana dość długo utrzymuje się, po czym redukuje się powoli i oblepia ścianki szkła
Zapach: mango, limonka, grejpfrut, imbir, suszone morele, szarlotka z kruszonką, rumianek, melisa
Smak: ale jazda! Pestki moreli, brzoskwinie, zielone jabłka, mango, suszone morele, prażone migdały, lukrecja, gruszki, kandyzowany imbir (taki do sushi). Smak niesamowicie intensywny.
Finisz: średnio długi. Pieczone jabłka, orzechy włoskie, świeże ciasto drożdżowe, sok z jabłek.
Całokształt: jednak co dobry browar, to dobry browar. Piwo robi robotę. Bardzo intensywne, pyszne, z konkretną, orzeźwiającą goryczką. Piłem lekko schłodzone. Rewelacja.
Więcej zdjęć tutaj
