Recenzje whisky i nie tylko
Dziś tak mnie naszło na przegląd butelek z lat 70. Każdą z nich opisałem już na blogu i pomyślałem, żeby jeszcze do nich wrócić zanim zwietrzeją. Zróbmy mały przegląd starych blendów.
Nie będzie to porównanie, bo nie widzę sensu tego robić. Po prostu opiszę ogólne wrażenia i to, co mi się nasuwa, kiedy te starocie znajdują się w szkle.
Butelka Dimple od dawna przykuwała moją uwagę. Kiedyś niemalże wołała mnie z półek sklepowych, lecz wtedy wydawała mi się zbyt droga. Potem – w miarę jak bliżej zainteresowałem się tematem whisky, butelka ta znalazła się poza kręgiem moich zainteresowań. Jednak i na nią przyszedł czas od kiedy odkryłem coś takiego jak sample. Dzięki temu stałem się posiadaczem Dimple 15 years old (zaraz się okaże czy szczęśliwym).
Dość często sięgam po blendy marki Johnnie Walker. Próbowałem się ostatnio doliczyć ile ich w sumie było… i wychodzi na to, że było ich co najmniej 19. Dziś do kieliszka trafi zawartość sampla, który przeleżał u mnie chyba ze 3 lata. Johnnie Walker 18 The Ultimate.
Zdjęcie: Łukasz Pawelec
Continue reading „Johnnie Walker 18 The Ultimate – recenzja whisky”
Destylarnia Loch Lomond nigdy nie należała do moich ulubionych. W zasadzie nie wiem dlaczego – można tu znaleźć ciekawy, brudny destylat, interesujące eksperymenty zarówno ze spirytusem, jak i z beczkami, i wydaje mi się, że whisky te cechuje całkiem przyzwoita jakość. Ale coś z nimi zazwyczaj jest nie tak. Wątpię, żeby dzisiaj – po spróbowaniu Loch Lomond Signature, moje podejście się zmieniło, ale spróbujmy.
Tym razem do kieliszka trafiło coś zwanego Blend 285 Signature. Na etykiecie dodatkowo znajdziemy nazwę marki Blended Spirits oraz niepokojącą informację o zabutelkowaniu tego trunku w mocy 35% alkoholu objętościowo. Na szczęście, na dolnej etykiecie, opasającej butelkę mamy już deklarację, po przeczytaniu której z pewnością możemy odetchnąć z ulgą. Leżakowane w dębowych beczkach pod nadzorem Master Blendera. Uffff!
Mamy tu do czynienia z blendem whisky z Tajlandii i Szkocji. Dedykowany na tajski rynek. Według zapewnień producenta, co roku do sprzedaży trafia aż milion skrzynek tego trunku. W Internecie możemy znaleźć wzmianki o torfowym destylacie sprowadzanym ze Szkocji, jednak nie wiemy zbyt wiele o tym produkcie. Żadnych informacji o użytych beczkach, czasie dojrzewania, czy procesie powstawania destylatu w Tajlandii. No cóż… spróbujemy w ciemno.
Najbardziej znana marka szkockiej whisky na świecie oferuje nam dość spory zasób podstawowych edycji. Opisywana dzisiaj wersja Johnnie Walker Double Black ma być taką trochę lepszą odsłoną popularnej Black Label. Jednak pierwsze, co sam zauważyłem, to brak „12” na etykiecie 🧐
Continue reading „Johnnie Walker Double Black – recenzja whisky”
Kolejną japońską whisky niech będzie Nikka Days Smooth & Delicate. Jest to typowy blend, czyli mieszanka whisky słodowej (lekko torfowy destylat) ze zbożową. Światło dzienne ujrzała w roku 2018 i z łatwością można ją dostać w Europie. Całość zabutelkowano w mocy 40% i rozlano do butelek o pojemności 700 ml, zamykanych zakrętką.
Continue reading „Nikka Days Smooth & Delicate – recenzja whisky”
Czasami trzeba wygrzebać coś z dna szafy. Tym razem padło na blend o nazwie Passport Scotch. Co ciekawe, whisky ta ma nawet własną stronę internetową, na której można zapoznać się z całym core-range marki. Nie będę jednak spoilerować – powiem tylko, że znajdują się tam 4 produkty. Polecam z ciekawości rzucić okiem – będziecie w szoku, jak ja: www.passportscotch.com
W 2019 roku świat obiegła informacja, że oto Queen Margot 8 years old uznana została za najlepszą whisky na świecie. Szczerze przyznam, że gdzieś już to kiedyś słyszałem 🤔 a… już wiem. W filmie Vabank II, Kramer ze Sztycem mówią to samo o Ballantinesie (wspomniany fragment video znajdziecie <tutaj>) . Continue reading „Queen Margot 8 years old – recenzja whisky”
Próbowałem szukać jakichś informacji na temat dostępności różnych edycji Golden Loch. Okazało się, że nawet na serwisie whiskybase dostępne są tylko 3 wersje. Co ciekawe, jedna z nich oferowana jest (lub była, bo butelka wygląda trochę archaicznie) na rynek portugalski. Link do tego wypustu możecie znaleźć <tutaj>. Jednak dziś zajmiemy się dostępnymi w Polsce dwiema edycjami: 5-letnim blended maltem i 12-letnim blendem. Porównamy je obie i zobaczymy co z tego wyjdzie.
