Recenzje whisky i nie tylko
Destylarni Ben Nevis chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to jedna z moich ulubionych gorzelni. Głównie z powodu bardzo ciekawego, ciężkiego, woskowego profilu i przyjemnej, umiarkowanej słodyczy. Nie mówię tu, oczywiście, o czarnych edycjach z beczek po sherry i o mocno torfowych odsłonach. Te w ogóle mnie nie interesują. Dzisiaj na warsztat idzie Ben Nevis 1999 Octave – 15-letnia edycja od Duncan Taylor.
Continue reading „Ben Nevis 1999 The Octave 15yo – recenzja”
Cognac to trunek, po który sięgam raczej rzadko. Pomijając już kwestię relacji ceny do jakości, warto wspomnieć o tym, że w świecie koniaków, najczęściej mamy do czynienia z kupażem dziesiątek, a czasami nawet setek beczek. Natomiast opisywany dzisiaj Francois Voyer Selection Speciale, butelkowany dla M&P, to zupełnie inna historia.
Continue reading „Francois Voyer Selection Speciale M&P Cognac”
Jakiś czas temu seria Rambler, niezależnego bottlera – Loży Dżentelmenów, została poszerzona. Pojawiła się… 🤔 podseria? Chyba możnaby to tak ująć. Rambler Stories pojawia się w dwóch odsłonach: Baba Jaga i Smok Wawelski.
Continue reading „Bunnahabain Staoisha Rambler Stories – recenzja whisky”
Dziś do kieliszka trafia Margadale 2005 od niezależnego dystrybutora. Margadale to nazwa rzeki, której ujście znajduje się tuż obok destylarni Bunnahabain.
Ok, pora zejść na ziemię. Po przeglądzie Glenfarclas The Family Casks, aż nabrałem ochoty na kolejną sherry-bombę. Jednak zostajemy w Speyside. Tym razem na tapet idzie The Glenlivet 2007 od Signatory Vintage, czyli kolejny single cask.
Continue reading „The Glenlivet 2007 SV 11yo – recenzja whisky”
Kolejny blind tasting od The Finest Malts. Od razu podam, że chodzi o Bunnahabhain Volto – 11-letnią, mocno torfową whisky z beczki po sherry. W paczce, którą otrzymałem, buteleczka była oznaczona, jako Dram nr 2 i wziąłem ją na warsztat, podobnie, jak niedawno opisaną Glen Moray.
Continue reading „Bunnahabhain Volto The Finest Malts – recenzja”
Jakiś czas temu opisałem pierwszą edycję serii Enigma, selekcji Jarka Bussa. Była to 12-letnia Bunnahabain, która bardzo mi smakowała. Link do recenzji tej butelki znajdziecie <tutaj>. Dziś pod lupę weźmiemy trzecią odsłonę serii. Caol Ila 2008 – 12-letnią edycję, finiszowaną w beczce po sherry.
Signatory Vintage to znany szkocki niezależny bottler, który w swojej ofercie posiada potężny asortyment whisky. Od całkiem niedrogich, aż po edycje, które potrafią naprawdę nadszarpnąć domowy budżet niejednej rodziny. Tym razem postanowiłem sięgnąć po Caol Ila 1990 – niedrogą odsłonę, w sam raz na przyjemną posiadówkę przed telewizorem.
Continue reading „Caol Ila 1990 SV 46% ABV – recenzja whisky”
Gdy pierwszy raz zobaczyłem butelkę Bunnahabhain 28 Untold Riches, moją uwagę przykuła nazwa destylarni. Ale o tym za chwilę. Mamy tu edycję butelkowaną przez niezależnego bottlera, Wemyss Malts. Najmłodszy składnik tej whisky dojrzewał w beczce 28 lat, a ostateczna objętość alkoholu po zmieszaniu składników wyniosła 49,1%.
Continue reading „Bunnahabhain 28 Untold Riches – recenzja whisky”
Nadszedł czas na pierwszą butelkę serii Enigma, selekcjonowanej przez Jarosława Bussa – właściciela marki Tudor House. Jest to 12-letnia Bunnahabhain 2008, single cask z 500-litrowej beczki po sherry. Nie tak dawno opisałem inną selekcję wspominanego jegomościa – 20-letnią Teeling Madeira, butelkowaną na 20-lecie Lidla w Polsce. Ciekawe czy dziś będzie równie dobrze.
Zdjęcie: Ryszard Walus
Continue reading „Bunnahabhain 2008 McG (Enigma) – recenzja whisky”
