Recenzje whisky i nie tylko
Destylarnia Tobermory i Loża Dżentelmenów – to może być dobre połączenie. Ostatnim takim combo, spośród whisky opisanych na blogu, była 22-letnia Tobermory 1995 z beczki po sherry. Whisky ta bardzo mi smakowała, więc tym bardziej cieszę się na dzisiejszą degustację Ledaig 2010 – 10-letnią, dymną edycję, również w mocy beczki.
Zdjęcie: Artur Brzychcy
Ostatnio coraz bardziej przekonuję się do beczek po porto. Kiedyś nie bardzo smakowały mi whisky dojrzewające w tego typu drewnie, chociaż samo porto (zwłaszcza tawny) bardzo lubię. Ciekawi mnie jak ten charakterystyczny, słony aromat Ledaig sprawdzi się z beczką po bardzo słodkim winie. Może to być niezwykle interesująca kompozycja. Ledaig 13 Port Pipe Matured.
Continue reading „Ledaig 13 Port Pipe Matured – recenzja whisky”
Dziś zajmiemy się popularną wśród fanów dymnych klimatów, whisky z podstawowej oferty destylarni Tobermory. Ledaig 18 – mamy tu 46,3% objętości alkoholu, czyli typową dla Tobermory lub należącej do tej samej korporacji Bunnahabhain.
To dopiero trzecia opisana na blogu edycja torfowej whisky z destylarni Tobermory, a plany są takie, żeby nadeszło jeszcze sporo kolejnych. Do tej pory opisałem Chieftain’s Ledaig 10 Pomerol Wine Finish, butelkowaną przez niezależnego bottlera, Ian Macleod oraz Ledaig 12 z 2005 roku od Wilson & Morgan. Jednak dziś, dla odmiany zajmiemy się wypustem butelkowanym przez destylarnię.
Na fejsbukowej grupie Whisky Lovers Poland, zaczynamy weekend z destylarnią Tobermory. Będzie więc można bliżej przyjrzeć się różnym edycjom z tej destylarni. Póki co, opisałem jedynie 22-letnią Tobermory i 12-letnią Ledaig (torfowa edycja z tej samej gorzelni), obie butelkowane przez niezależnych dystrybutorów. Podobnie jest dzisiaj. Przed Państwem Chieftain’s Ledaig 10 Pomerol Wine Finish, butelkowana przez Ian Macleod.
Continue reading „Ledaig 10 Pomerol Wine Finish, Ian Macleod – recenzja”
Dymne, torfowe whisky mają swoich zwolenników, a nawet zagorzałych fanów. Większość z nich (a w zasadzie powinienem napisać: większość z nas, bo także uwielbiam dymne klimaty) zanim przeszła do mocno torfowych whisky, zaczynała od tych łagodniejszych.
Ledaig aged 12 years, Wilson & Morgan
Żeby wkroczyć na „drogę torfu”, można na przykład zacząć od Springbank, lub Benromach, później przejść do Clynelish lub Oban. Potem Connemara, lub Ardmore i już jesteśmy gotowi na whisky z wyraźnym dymnymi nutami. Continue reading „Ledaig aged 12 years, Wilson & Morgan – recenzja”
