Recenzje whisky i nie tylko
Dziś znowu Ben Nevis poszedł na warsztat. Jednak nie będzie to edycja z podstawowej oferty destylarni. Tym razem będzie to odsłona od Signatory Vintage butelkowana dla whic.de. Ben Nevis 2014 – dziewiąta z trzynastu whisky z serii Spirits of the Forest.
Dziś na tapecie ląduje bardzo nietypowa whisky. Jest to edycja single cask… i niby nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie była to whisky mieszana. Epicurean Lowland Blended Malt Scotch Whisky White Port Single Cask Finish to butelkowana w 48% edycja pochodząca z serii Wood Series. Bottler to oczywiście Douglas Laing.
Continue reading „Epicurean Blended Malt White Port Cask – recenzja”
Kolejną odsłoną mini-przeglądu jest Glenfarclas The Family Casks 2002. Będzie to moje pierwsze spotkanie z whisky z tej destylarni, która nie dojrzewała w beczce po sherry. Mamy tu bowiem do czynienia z refill Port Pipe, czyli beczką po porto ponownego napełnienia.
Continue reading „Glenfarclas The Family Casks 2002 #3335 – recenzja”
Pora wziąć się za Finlaggan Port Finish. Co prawda, planowałem opublikować tę recenzję nieco później, ale czasami rynek weryfikuje potrzebę chwili 😉 Pojawienie się tej whisky w jednym z popularnych marketów w cenie 143 zł spowodowało, że sporo osób o nią pyta.
Continue reading „Finlaggan Port Finish 46% – recenzja whisky”
Single caski od Springbanka to poezja. A niektóre z nich to dzieła sztuki. Najlepsza whisky, jaką próbowałem z tej destylarni to 21-letnia edycja z pojedynczej beczki po sherry oloroso, którą to okrzyknąłem whisky roku 2020, a której recenzję możecie znaleźć <tutaj>. Dziś jednak zajmiemy się edycją leżakowaną w beczce po porto: Springbank 12 Port Pipe Single Cask wydestylowaną w roku 2003. Continue reading „Springbank 12 Port Pipe (2003) Single Cask – recenzja”
Dziś przed nami bratobójcza walka – dwie whisky z tej samej destylarni. Ten sam finisz, ta sama nazwa, mamy tylko różnice wieku destylatów. Panie i Panowie: Glenmorangie The Quinta Ruban 12 vs 14, czyli old vs new. Na pierwszy rzut oka, mogłoby się wydawać, że nowsza – 14-letnia edycja powinna spokojnie wygrać z 12-letnią poprzedniczką. Jednak w świecie whisky, niejedna rzecz potrafi zaskoczyć.
Continue reading „Glenmorangie The Quinta Ruban 12 vs 14 – porównanie”
Ostatnio coraz bardziej przekonuję się do beczek po porto. Kiedyś nie bardzo smakowały mi whisky dojrzewające w tego typu drewnie, chociaż samo porto (zwłaszcza tawny) bardzo lubię. Ciekawi mnie jak ten charakterystyczny, słony aromat Ledaig sprawdzi się z beczką po bardzo słodkim winie. Może to być niezwykle interesująca kompozycja. Ledaig 13 Port Pipe Matured.
Continue reading „Ledaig 13 Port Pipe Matured – recenzja whisky”
Od kiedy po raz pierwszy spróbowałem Springbank 15 Rum Wood, postanowiłem porównać tę whisky z Glen Scotia Campbeltown Malt Festival 2019 Rum Cask Finish. Obydwie destylarnie należą do regionu Campbeltown. Oprócz tego, obie te whisky mają podobną objętość alkoholu i zbliżony wiek destylatów.
Continue reading „Springbank 15 Rum Wood vs Glen Scotia 2019 Rum Cask”
BenRiach 2010 Ruby Port Wine Barrique, to single cask z beczki po porto ruby. Destylat spędził w tej beczce 9 i pół roku. Destylarnia BenRiach to dla mnie wciąż zagadka – zdaje się nie mieć ściśle określonego kierunku (jak chociażby również należąca du koncernu Brown-Forman, GlenDronach). Z drugiej jednak strony, oferowane w oficjalnym portfolio, zróżnicowane wypusty mają szansę trafić w gusta szerszego grona odbiorców. Poza tym, wiele różnych edycji można znaleźć w ofercie niezależnych dystrybutorów.
Continue reading „BenRiach 2010 Ruby Port Wine Barrique – recenzja”
Nie istnieje destylarnia o nazwie Glen Turner, jednak przy odrobinie wysiłku, po chwili szperania udało mi się odkryć tę niespecjalnie dobrze strzeżoną tajemnicę. Wszystko pięknie zostało opisane na blogu Whisky My Life. Kto ciekaw, zapraszam <tutaj> (w linku recenzja Glen Turner Heritage Port Cask Finish).
Ja natomiast już biorę się za ocenę organoleptyczną tej whisky. Nie spodziewam się rewelacji, ale jak trzeba, to trzeba 😉
Single Malt Scotch Whisky
Region: Speyside (chociaż etykieta podaje Highland)
Objętość alkoholu: 40%
NAS (około 5-6 lat)
Whisky nietorfowa
Filtrowana na zimno
Leżakowana w beczkach po bourbonie, finiszowana w beczkach po porto
Kolor: bursztyn +1, z dodatkiem karmelu
Zapach: przyjemny, od razu czuć porto, które wysuwa się na pierwszy plan. Poza tym, siano, drewno, karmel, suszone śliwki, goździki, anyż, toffi, rodzynki, mleczna czekolada, lawenda, skórka pomarańczy. Alkohol słabo ukryty, jednak sam aromat, przyjemny. 20/25
Smak: słodko-gorzki. Czuć beczki po bourbonie, pojawia się gorzka czekolada, karmel, wanilia, przypalone drewno, krówka, suszone śliwki, goździki, imbir, kardamon, popiół, melon galia, dojrzałe banany, melasa. 19/25
Finisz: imbir, dojrzałe gruszki, powidła, kajmak, świeży ogórek, melon. 19/25
Balans: lubię pozytywne zaskoczenia. Chyba każdy je lubi. Spodziewałem się tragedii, a wyszło całkiem znośnie. Nie, żebym teraz zaczął mościć dla tej whisky stale miejsce w barku, ale nie pogardzę, jak ktoś mnie nią kiedyś poczęstuje. Myślę, że z powodu relacji ceny do jakości, dodam jeden punkt do oceny. 20/25
Inne opinie
whiskybase: 77,84/100 w oparciu o opinie 47 osób
No proszę. Wcale nie jest aż tak źle. Jak za te pieniądze, to nie ma co narzekać 😉 I jeszcze jedno, bo bym zapomniał… a destylarnia nazywa się Glen Moray.
Więcej zdjęć tutaj
